Ik doe veel te weinig met me website. En regelmatig vraagt John of ik al iets nieuws in mijn dagboek heb geplaatst. Maar nee.....
Dus ga ik nu even mijn hoogte punten van het laatste half jaar op schrijven. Begin Augustus zag ik een artikel
van de Nederlandse transplantatie stichting voorbij komen. Dat de Donorrun er weer aan kwam. En ik zei tegen John dat ik dat nou altijd wel een keer wilde doen. Dus hij zei schrijf je maar in. Dat heb ik dan ook gelijk gedaan. Samen met vriendin Nicole zijn
we gaan trainen. Nicole loopt 3 keer per week hard bij een verenging. Dus zij ging mij trainen. Het is best goed gegaan. Alleen het vol houden…. J We hebben gemiddeld 2 keer per week gelopen. Soms wel eens 3 keer maar eigenlijk altijd 2 keer. De
donorrun ging best heel goed. Ik heb hem gelopen 5 minuten lopen 3 minuten wandelen. En ik heb er iets van 50 minuten overgedaan. Het was in het totaal 5 km. Helaas kon Nicole wegens vakantie niet mee lopen met de donorrun. Maar vriendinnetje Lisa was bereid
om met me mee te lopen. Dat vond ik wel zo gezellig. Sommige stukken waren best zwaar. En zeker toen iemand zei even de bocht door en jullie zijn bij de finish. Ik vond het al raar want we waren pas een half uur bezig. En inderdaad er klopte niks van. Dat
maakte het einde wel heel zwaar. Na de finish had ik afgesproken met iemand van de tv. Die wilde mij interviewen. Patrick martens deed het interview. Gelukkig werd het niet op tv uitgezonden. Maar online bij de donorshow. Het interview verliep niet vlekkeloos.
Want we schoten vaak in de lach. En Patrick die kreeg de slappen lach om een kinderwagen die om viel. Maar al met al is het toch een heel leuk stukje geworden. Er waren ook nog 2 hele lieve collega’s van de dierenhulp verlening gekomen om mij en Lisa
aan te moedigen. We hebben allebei een bos bloemen gehad. Echt super leuk. Dat had ik nooit verwacht. Eenmaal thuis ben ik eerst naar bed gegaan om bij te komen. Want de donorrun was op 12 oktober. En op 11 oktober komen John en ik s’ avonds thuis
en Noortje onze opvang poes was erg aanhalig en ging bij John in bed liggen. En John roept me en hij zegt het word steeds natter in bed. Blijkt Noortje aan het bevallen te zijn. Dus haar snel in een handdoek gewikkeld en in haar bench gedaan. En daar ben ik
de hele nacht bij gaan liggen. Haar eerste kindje werd om 23.50 geboren. En ik ben om half 5 naar bed gegaan toen had ze 5 kindjes gekregen. We moesten de volgende dag om 8 uur weg want ik moest de donorrun lopen. Toen ik om 7 uur bij haar ging kijken had
ze 7 kindjes gekregen waarvan er 1 dood is geboren. Deze was de helft kleiner dan de rest. Ik vond het geweldig om mee te maken. Normaal hebben wij alleen maar van die verwilderde moeders waar je niet mag mee kijken. Maar Noortje zocht echt steun bij ons.
Haar 6 kittens zijn inmiddels 9 weken en worden deze week ingeënt en gechipt. Het zijn heerlijke kittens en ook deze gaan we weer heel erg missen. Noortje is tijdens haar zwangerschap nooit helemaal fit geweest en was erg mager. Ze viel steeds meer
af. En ik ben regelmatig met haar bij de dierenarts geweest. Toen haar kittens 7 weken waren hebben we besloten om ze uit elkaar te halen. En Noortje in het asiel te plaatsen. Ze heeft daar veel meer rust dan hier. Ze hebben al aardig wat testjes gedaan maar
ze zijn er nog niet uit wat Noortje heeft. Ze word binnenkort gestelleriseerd en wanneer ze gezond word verklaart mag ook zij op zoek naar een warm gouden mandje.
John gaat momenteel erg hard achter uit. Zijn lopen word minder. Maar ook zijn rechter
arm gaat slecht. Hij gaat binnenkort een revalidatietraject in bij de Hoogstraat. En we zijn bezig met het aanvragen van een Segway. ( zie bij kopje Segway). Dit zou voor hem echt een uitkomst zijn. Zo zou hij weer mee boodschappen kunnen doen. Maar ook mee
de honden kunnen uitlaten.
We hebben bij de gemeente een aanvraag gedaan. En nu wachten we op een uitnodiging van een keuring arts. Want ze willen natuurlijk wel echt weten of hij MS heeft.