 |
 |
|
 |
 |
|
 |
Na de transplantatie
De artsen hebben me ongeveer een week onder narcose gehouden. Ik kon wel aangeven of ik pijn had of als er iets anders was maar verder niet. Ik weet ook eigenlijk weinig van die tijd. Ik heb ook heel lang geïsoleerd gelegen. Mijn moeder en andere familie mocht bij mij komen als ze maar een geel schort aantrokken en hun handen goed met alcohol schoonmaakten. Dit moesten ze doen omdat ze anders gevaarlijke bacteriën mee konden brengen. Ook al mijn speelgoed zoals mijn game boy, puzzels, bord spelletjes en mijn discman moesten allemaal met alcohol schoon gemaakt worden. Mijn knuffels moesten goed gewassen worden en dan door de droger want die doodt ook alle bacteriën. Ik mocht ook alleen maar mono verpakkingen hebben (mono is dat het klein is, eenpersoons verpakking) Na dat alles moest ik weer gaan leren lopen. Ik mocht de gangen weer op. Als ik me maar goed aan zou kleden.
Op de fotobalk is goed te zien hoe ik er na de transplantatie uit zag. De foto's zijn ongeveer iedere x na 3 maanden gemaakt.
Op de fotobalk is goed te zien hoe ik er na de transplantatie uit zag. De foto's zijn ongeveer iedere x na 3 maanden gemaakt.
Uit het ziekenhuis.
Je denkt: 'ha lekker weer thuis'. En, dat was op zich ook wel zo maar je kon thuis ook weinig want ik mocht niet naar school en je mag niet naar winkels want daar kan je ook infecties oplopen. (zo mag je ook een jaar niet met het openbaar vervoer reizen) Je moet nu zelf overal aan denken, bijvoorbeeld als je iets te drinken pakt dat je wel iedere keer een schoon glas pakt, goed naar de datum kijkt en dat het niet langer dan 2 dagen open is. Ik had dus thuis altijd mijn eigen fles cola of pak sap enz. Omdat ik zoveel schone spullen moest gebruiken hebben mijn ouders maar een vaatwasser gekocht. Want alles moest ook nog eens heel schoon zijn. Als ik op visite ging moest ik mijn eigen drinken en eten meenemen. Want anders moesten ze voor mij weer een nieuw pak openen. Ik mocht ook niks uit automaten eten en drinken.
Je mag bijvoorbeeld ook niet uit eten of naar de bioscoop.
Je moet ook iedere week voor biopt. Hierbij brengen de doktoren een slangetje in je nek aan, deze gaat in je slagader naar je hart en daar nemen ze hapjes bindweefsel weg. En kunnen ze later zien of je hart niet wordt af gestoten. Zo moet je ook iedere week bloed laten prikken en een ECG laten maken (ECG = een hartfilmpje) Na drie maanden moest ik om de 2 weken een biopt. En na een jaar wordt het iedere drie maanden. En na gemiddeld 3 jaar wordt het eigelijk niet meer gedaan. Of je moet ziek zijn dan willen ze even kijken of je hart niet afstoot.
Tegenwoordig zijn de regels veel soepeler. Maar dit is mijn ervaring!
Foto van biopt. via de hals
Foto van biopt. via de hals
|
|
|
 |